her ne kadar son günlerde blog atatük blogu olsa ve bende atanın plaj fotoğraflarını toplamama rağmen bu rahatsızlığımdan dolayı inatla yayınlamasamda bunu da yazmadan geçemeyeceğim ;

can dündarı cocukluğumdan ( orta 1 deydim ilk okumaya başladığımda) beri son dönem biraz salsam da takip ediyorum. herşeyden çok üslubu beni hep mest etmiştir. tabii bunu yanında belgesellerini de atlamamakta fayda var. herneyse can dündar bu sefer farklı birşeye imza atmış ve biografik, belgesel, canlandırma bir film ( ekip videolarından ve fragmandan anladığım bu ) ortaya çıkmış

filmin fragman başlangıcındaki ;

” …. dolmabahçe sarayındaki odasında bilinci kapalı yatıyor. bir ara kendine geldiğinde yatağın karşısında duran tabloya takılıyor gözü. dört mevsim adlı bu tabloyu doğup büyüdüğü rumeli topraklarına benzetiyor. başucundaki afet inan a ; “oraya gidelim afet diyor, herşeyi bırakalım şöyle basit bir ev, ocaklı bi oda çekip gidelim ormanlara hele ben bir iyi olayım da”…”

atatürk e yaklaşımını anlatıyor filmin aslında yukarıdaki satırlar benim hep söylemek istediğimi anlatıyor; duyguları, istekleri , üzüntüleri ve yapamadıklarıyla daha insani – insanca bir atatürk portresi …

filmin web sayfasına buradan ulaşabilirsiniz .